Wie zijn onze experten? - Kathleen De Rycke

Elke dag weer geven onze docenten en consultants het beste van zichzelf om bedrijven en hun werknemers vooruit te helpen. Benieuwd waar ze hun expertise vandaan halen? Neem dan een duik in deze portretten.
Foto Kathleen

Kathleen De Rycke, trainer Communicatie, Psychosociaal welzijn en Veiligheid:

“Je kunt zóveel problemen vermijden door met elkaar te praten.”

 

Burgerlijke staat? Gehuwd, twee kinderen
Opleiding? Master in de klinische psychologie, master in de ziekenhuiswetenschappen
Hobby? “Met twee voetballende tieners in huis, blijft er weinig tijd over. Als ik toch een gaatje vind, dan lees ik een boek. Of dan ga ik bloemschikken. Ik heb het graag gezellig in huis (lacht)."
Wat doe je bij Amelior? “Ik geef training en coaching (individueel en in groep) rond communicatie, leidinggeven, teamontwikkeling, veilig gedrag en psychosociaal welzijn op het werk.”
Aan boord sinds? Januari 2010

 

Wat deed je voor je consultant werd?

“Mijn loopbaan begon aan de UGent, waar ik onder meer onderzoek heb gedaan naar suïcidaal gedrag bij jongeren. Interessant, maar ik miste de link met de praktijk. Veel van die wetenschappelijke studies zijn beperkt toepasbaar en na verloop van tijd kon ik me er niet meer voor opladen. Van de universiteit ging het naar de farmaceutische industrie, waar ik als medisch afgevaardigde artsen bezocht om hen nieuwe geneesmiddelen voor te stellen. Dat is een vrij radicale switch geweest, maar het bracht me wel weer met de voeten in de realiteit. Al begon het na een paar jaar alweer te knagen (lacht). Ik snakte naar het inhoudelijke werk en wou me weer in een onderwerp kunnen vastbijten. Toen al had ik door dat consultancy iets voor mij kon zijn – omwille van de variatie – maar toch besloot ik eerst nog meer ervaring op te doen bij een Externe Dienst voor Preventie en Bescherming op het Werk. Daar ging ik na de vereiste opleiding aan de slag als preventieadviseur psychosociale aspecten. In die tijd betekende dat vooral klachten rond pesterijen en agressie op het werk opvolgen. Het klopt dat mijn pad er op het eerste gezicht nogal grillig uitziet, maar toch zijn er een aantal constanten. Leren is erg belangrijk voor mij, net zoals verandering realiseren. Ben ik een tijd lang theoretisch bezig geweest, dan snak ik weer naar de praktijk. En vice versa.”

 

Wanneer kwam Amelior in beeld?

“In 2007 heb ik de stap naar de consultancy gezet. Als zelfstandig consultant focuste ik op stressmanagement en teamontwikkeling. In die context heb ik ook een aantal freelance-opdrachten voor Amelior uitgevoerd. Dat viel in de smaak en uiteindelijk ben ik in 2010 vast in dienst gegaan. Mijn actieterrein is sindsdien veel breder geworden, met onder meer ook coaching rond communicatie en veilig gedrag op het werk. De laatste tijd merk ik wel dat bedrijven meer vragen stellen rond psychosociaal welzijn. Wat kunnen we doen om de verzuimcijfers naar beneden te krijgen? Hoe tekenen we een welzijnsbeleid uit? Hoe langer hoe meer sluipt er dus weer meer ‘psychologie' in mijn werk.”

 

Wat was je grootste uitdaging tot nu toe?

“Mijn start bij Amelior was bijzonder intens. Er was net een grote opdracht uit Nederland binnengekomen en al snel kreeg ik de vraag om het project mee te gaan trekken. En dat terwijl ik me eigenlijk nog volop aan het inwerken was. Ineens moest ik het ook over leidinggeven en motiveren hebben, terwijl ik met die thema's niet zo vertrouwd was. Eerlijk, ik wist niet wat eerst gedaan (lacht)! Achteraf gezien is het een goeie leerschool geweest, te meer omdat ik op de expertise van onder meer mijn collega Johan Batsleer kon steunen. Later kwam vanuit het team veiligheid de vraag of ik mee observaties kon gaan doen rond arbeidsveilig gedrag. Ook dat was een stevige uitdaging voor mij, want over technische veiligheid kende ik niets. Op die werkvloer gaan staan – met veiligheidsbril, - schoenen en helm –, dat was ver buiten mijn comfortzone. Ik heb serieus moeten investeren in mijn kennis over de veiligheidsrisico's in een technische omgeving, maar ondertussen kan ik een behoorlijk mondje mee praten.”

 

Je werkt intussen 10 jaar als consultant. Wat leer je daaruit?

“Dat je veel problemen kunt vermijden door met elkaar te praten. Ik stel vast dat veel organisaties vastlopen in hun communicatie. Of er wordt te weinig face to face met elkaar gesproken, waardoor boodschappen verkeerd begrepen worden; of informatie stroomt onvoldoende door in de organisatie, zowel van boven naar beneden als van beneden naar boven. Daarom huiver ik ook wanneer organisaties iets elementairs als functioneringsgesprekken willen reduceren of zelfs niet invoeren. Als er één gelegenheid is om écht in dialoog te gaan, dan is het wel dan. Je kunt wel zeggen ‘ik ben een leidinggevende die tussen zijn mensen staat', maar er zijn altijd onderwerpen die je er niet tussen de soep en de patatten bij neemt. Over de toekomst praten bijvoorbeeld. Of over stressbeleving. Daarvoor moet je een moment creëren.”

 

Wat moet er volgens jou gebeuren om de hoge uitval door burn-out terug te dringen?

“Het discours in veel organisaties en zelfs in de samenleving is al jaren ‘meer doen met minder mensen'. De klemtoon ligt op sneller en efficiënter presteren, waardoor we continu onder druk staan. Dat kan natuurlijk niet blijven duren. Van de overheid verwacht ik dat ze sensibiliseert, weg van die prestatiemaatschappij. De nieuwe wetgeving die werkgevers verplicht om de psychosociale risico's in kaart te brengen, is zeker een stap in de goede richting. Bedrijven zouden zich dan weer meer moeten afvragen of ze de juiste mensen en middelen in huis hebben om hun vooropgestelde doelen te bereiken. Wat hebben mijn medewerkers nodig opdat ze hun taken zouden kunnen uitvoeren? Beschikken ze over de juiste competenties? En zo niet, hoe kunnen we hen versterken? Je kunt je medewerkers wel even laten ‘stretchen', maar niet eindeloos. En ook de medewerker zelf heeft een verantwoordelijkheid te nemen. Allemaal zouden we moeten leren om beter onze grenzen af te bakenen én erover te communiceren. Je moet geen ja zeggen als je eigenlijk nee bedoelt. Medewerkers zouden zonder enige aarzeling moeten kunnen vertellen wat ze graag anders zouden zien. Maar dat vraagt een mentaliteitswijziging natuurlijk.”

 

Hoe zie je het verder evolueren? Krijgen we het onder controle?

“Ik ben zeker niet pessimistisch. Het is een goeie zaak dat stress en burn-out nu bespreekbaar worden. Het bewustzijn groeit, wat altijd de eerste stap richting verandering is.”

Meer info?

Onze collega helpt je graag verder!

Foto Kathleen
Kathleen De Rycke
Senior consultant / trainer